Денеска се слави Светата маченичка Агрипина

Светата маченичка Агрипина

 

Родена и воспитана во Рим. Од детството се подвизуваше да живее евангелски, одгонувајќи ја од срцето смрдливоста на страстите и налевајќи го со благоухание на девствена чистота, со целомудрие. Му беше вереница на Господ Христос и како Негова невеста пострада во времето на царот Валеријан. Претрпе биење со стапови, с ѐ дури не ѝ ги скрушија коските. Ѝ се јави ангел Господов и ја укрепи. Во натамошните маки го предаде својот дух. Нејзините другарки Васа, Пауна и Агатоника ѝ ги пренесоа моштите на островот Сицилија и таму ги погребаа чесно. Подоцна овде подигнаа црква во име на Света Агрипина. Од нејзините мошти стануваа безбројни чуда. Едно од нив е повлекувањето на Агарјаните пред силата на Светите мошти на оваа маченичка од пред градот во којшто беа положени. Света Агрипина се упокои во 275 година.

 

Светите маченици Евстохиј, Гај и другите со нив
 
Евстохиј беше идолски жрец во времето на царот Максимијан. Гледајќи го херојството на христијанските маченици го отфрли незнабоштвото и се крсти. Го крсти самиот епископ Антиохиски Евдоксиј. Потоа Евстохиј полека ги обрати сите свои роднини во Христовата вера. Гај му беше роднина и се крсти заедно со тројцата младенци: Пров, Лолиј и Урбан. Сите овие, а уште и други со нив, беа изведени пред суд, мачени и искасапени заради верата во Господ Христос, во Листра. Нивните души се преселија во бесмртното Царство Христово.

 

Повест за покајанието на Теофил
 
Од завист кон епископот, Теофил му ја предаде душата на ѓаволот и на хартија се одрече од Христа и од Богородица. Но потоа горко се покаја, по четириесетдневен пост и солзливи молитви, плачејќи испроси прошка од Светата Пречиста и ја прими назад напишаната хартија што му ја беше дал на ѓаволот. Јавно го исповеда својот грев во црквата пред епископот и народот. И кога епископот му изрече простување и го причести, лицето на Теофил заблеска посилно од сонцето. Тој е пример дека Бог не само што им ги простува гревовите на вистинските покајници туку и ги вбројува меѓу светителите.

 

Споменот на Владимирската икона на Пресвета Богородица
 
Кога татарскиот цар Ахнет ја опколи Москва, кнезот Јован Василевич тргна со војска да ја брани Москва. Иако војската на овој кнез беше малубројна и послаба од војската татарска, сепак таа излезе победоносна. Зашто навали одеднаш неопислив страв на Татарите, та се збунија и се разбегаа. Овој неочекуван успех сите ѝ го припишуваа на иконата на Пресвета Богородица пред којашто народот се молеше за избавување од Татарите. Заради ова во Русија е одреден за спомен на ова чудо денот 23 јуни.