Свети Јоаким и Ана - Празник на родителите на Пресвета Богородица

Денешниот празник е органски поврзан со празникот од претходниот ден, со празникот на раѓањето на Богородица. Како и по сите поголеми празници, и по овој празник се празнува споменот на непосредните учесници во настанот што ја сочинува содржината на вчерашниот празник. Тоа е споменот на светите Јоаким и Ана. Таткото на Јоаким се викаше Варпафир и беше родум од Јудиното племе, а потомок на царот Давид, а Ана беше ќерка на свештеникот Матан, од Левиевото колено. Тие ја добија ќерка си Марија на стари години, после 50 години брак и по нивните долги и топли молитви. Инаку, самите доживеаа длабока старост свети Јоаким се упокои на 80, а света Ана на 79 години.

Свети Јоаким и Ана се родителите на пресвета Богородица. Јоаким бил потомок на цар Давид. Со сопругата Ана долго немале пород. Се молеле на Бога да им даде рожба и на поодминати години Господ им дал женско дете што го крстиле Марија што значи измолена со солзи. Празникот на Свети Јован и Ана се празнува еден ден по Мала Богородица (Раѓањето на Пресвета Богородица) на 22/9 септември. Светата црква уште ги одбележува и Зачетието на Ана 22 /9 декември и Успението на Св. Ана (Смртта на Ана) на 7.VIII./25. VII.

Овој празник меѓу народот се смета за полесен па во некои краишта (Гевгелиско) не работеле само жените.

Именден празнуваат: Ана, Јана, Јаника...

Од чудата на Пресвета Богородица

О свобождшемсја Евреин от темници и веровавшем во Христа
Чудо 31.

Во странах Ломбардии еден Евреин бил купец многу богат. И фанале го харамии и затвориле го у темница многу темна у синџири. Мислиле да има стока да му земат, после да го убијат. А он сиромах у таја беда плакал горко и чекал смерт и мислил секојако како да се куртулиса.

Му дошло на ум зашто дева Мариа чини многу чудеса на христиани. Рекл: „Може и мене да ми поможе, ако еј се помољам со вера чиста“. И плакал умиленно со слзи и говорил: „Госпоже и царице небеса и земли, покажи милости твоја на мене сиромаха, да се удиви благодат, како си многу чинила и чиниш секој пат многу и неисказанно, како чуем от христиани – многу си бесни изцелила и робови си куртулисала. И не помјани злоби на мои деди, ами како мати милостива, како те христиани казуват, помози ми у оваја беда и избави мја и ја да веруем у сина твоего и Бога и да покажем на сите чудеса твоја“.
И така молејки се заспал. И видел у видение една царица посветла от слнце, а около неја ангели. Тие му извадиха синџирите, таја им повеле – Богородица. А он от радост се собудил и еј рекл: „Кажи ми, Владичице, имја твое. Зашто си ми учинила толку добро, да познам твое добро“. Она му говори: „Ја сам Мариа, таја што си ја викал, и те послушах, ако ми се Евреи душмани и мене и на сина моего. Ами си ми се молил со жива и чиста вера. Му се нажали на сина моего, да се освободиш смерти душевнија и телеснија“.
Това рече и повеле на ангелите да го заведат у една пропаст дека е видел души без чет, без број, дека се мучат. Излезила смрад многу, што не може да се терпи. А Евреин од страх паднал на земља. Говори му Владичица: „Тие муки на Евреи невернни. Тија не верујат воплоштениуе сина моего Иисуса Христа“.
После завеле го на гора висока и тамо видел место красно и весело, и излазило миризма многу сладка. И видел народ многу и појале радостнија песни. Се удивил Евреин на таковија красоти. Говори му владичица: „Тие се души што ги освободил Син Божиј со многоценноју и пречистоју своеју кровију. И ти избери од тие две места едно – кое ти е угодно“. Сие рече и отиде на небо. А Евреин се нашел надвор от затвора, вон от дека бил затворен, и се крестил свјатое христијанство. Се што имал стока оставил и отишел у монастир и живеал богоугодно до живота своего.