-Ми требаше многу храброст да го сменам животот од корен. Секогаш е тешко кога ќе се одречете од нешто во што сте биле добри и тргнете во нешто ново од нула. Посебно кога сте во состојба во која јас бев, навистина е тешко. Природата во тој момент ми беше лек за душата, така што и должам многу, истакнува Љиљана, која веќе 10 години е во бизнисот со лаванда и од тоа добро живее.
-По естрадата оваа работа ми беше единствен лек. После сето тоа лудила. Се што до тогаш ми се случи не умеев да го преболам. Јас едноставно не можев повеќе да се занимавам со работата со која се занимавав. Мене Тоше и премногу ми значење, многу повеќе отколку музиката и мојата работа. После се, не бев способна за нешто такво.
Кога по смртта на Тоше си рекла да стави точка на кариератата како менаџер, многумина помислија дека тагата зборува од неа и дека ќе го смени мислењето. Љиљана признава дека за овие 10 години неброени пати и стигнувале понуди да се врати на старата работа, но без малку размислување ги одбивала. Со заминувањето на Проески таа тој свој живот го оставила зад себе.
Го прекинав секој контакт со семејстовото на Тоше
Тоше го загуби животот во 26 година. Неговата смрт ја оплакуваше целиот Балкан. За себе ги остави ожалостените родители, сестрата, девојката и внуците. Во родното Крушево и ден денеска постои меморијален музеј со работите на Тоше. од кимоното за џудо до бројаницата и иконата кои ги носеше со себе. Неговите родители Доминика и Никоја ниту еднаш не дошле до оваа одаја, толку како и Љиљана Петровиќ до нивната куќа. Сите тагуваат одвоено и не сакаат да се среќаваат зошто присуството ги потсетува на заедничката болка.
-Немам никаков контакт со неговото семејство, јас едноставно ја затворив таа приказна. Се одеков од се, само него го носам секогаш со себе и тоа ми е доволно. Луѓето мора да сфатат дека јас бев дел од животот на Тоше, себеси целата се давав во тоа, и затоа бевме толку успешни. Со неговото заминување, замина и дел од мене.